پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

بر اساس اصل ۱۱۳ قانون اساسی ، رئیس جمهور، پس از مقام رهبری، رئیس‌جمهوری عالی‌ترین مقام رسمی کشور بوده و مسئولیت اجرای قانون اساسی و ریاست قوه مجریه را جز در اموری که مستقیماً به رهبری مربوط می‌شود، بر عهده دارد. بر این قاعده، معمولاً در دولت‌های مختلف نهادی برای نظارت بر اجرای قانون اساسی تشکیل شده است. بررسی عملکرد این هیات در دولت های مختلف ، نشان دهنده وجود نقاط ق.ت . ضعف عدیده است.هادی اعلمی فریمان، پژوهشگر مسائل سیاسی معتقد است که بر اساس اظهارات یکی از اعضای هیئت نظارت، این هیئت تنها به مباحث نظری و نظارتی می‌پردازد. درحالی‌که ما نیازمند ورود به حوزه حل مسائل در مراحل اجرایی هستیم. صرف گزارش‌دهی و نظارت بدون تاثیر عملی بر مشکلات مردم یا قوای سه‌گانه، کارآمد نخواهد بود. مسائل باید با شفافیت بیان شده و در تعامل با مسئولان حل شوند. اگر بازنگری در قانون اساسی ضروری باشد، نخبگان و متخصصان حوزه‌های مختلف باید با دقت تضادهای موجود را شناسایی و راه‌حل ارائه کنند. قانون اساسی باید حاوی اصول بنیادین حقوق انسان‌ها باشد و از موارد زائد و تضادآمیز پاک‌سازی شود.

ولی اسماعیلی رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی گفت: بعید به نظر می‌رسد که با مجلس شورای اسلامی برای راه اندازی مجدد گشت‌های امنیت اخلاقی، هماهنگی یا توافقی صورت گرفته باشد. دولت در این زمینه اقدامات خود را براساس قانون انجام می‌دهد. وی افزود: بنظر می‌رسد که اجرای لایحه عفاف و حجاب تاثیرگذاری بیشتری نسبت به آغاز به کار گشت‌های امنیت اخلاقی داشته باشد.

حسین آقایی جنت مکان، دانشیار حقوق دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: هیچ گاه، با براندازی، موافق نیستیم و راه را اصلاح از داخل می‌دانیم.اصلاح قانون اساسی، یک امر ناگزیر است. قانون اساسی موجود از نسل اول حقوق بشر است در صورتی که الان وارد نسل پنجم حقوق بشر شده‌ایم.

دونالد ترامپ در مصاحبه اخیر خود با شبکه فاکس نیوز از اعلام پذیرش نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تحت هر شرایطی خودداری کرد. او در پاسخ به سوال خبرنگاری که از او خواسته بود بگوید نتیجه را حتی اگر پیروزی بایدن باشد قبول میکند گفته باید ببینیم چه می‌شود. گمانه‌زنی‌ها نشان میدهد ترامپ به این راحتی کاخ سفید را ترک نخواهد کرد. این گزارش را بخوانید بدانید روز بعد از انتخابات، آمریکا با چه شرایطی روبروست.

نباید انتقاد یا اعتراض را با شیوه مخرب مطرح کرد که در نمونه فوق به آن اشاره‌ای شد. هیچ تجربه موفق و ماندگاری از اعتراض و انتقادِ گره خورده به توهین و تخریب کلامی و یا همراه با برخورد فیزیکی وجود ندارد و نمی‌توان نمونه‌هایی را ارائه کرد که با توهین یا برخورد فیزیکی، معترض به نتیجه مطلوبش برای بلندمدت رسیده باشد؛ بنابراین، رویکرد تخریبی در ابتدا مسیر اصلاح از طریق انتقاد و اعتراض را مسدود می‌سازد.